Leczenie przepukliny pachwinowej – metoda Lichtensteina

Przepuklina pachwinowa to nieprzyjemna, a w dłuższej perspektywie nawet zagrażająca życiu przypadłość polegająca w dużym uproszczeniu na tym, że dany narząd wewnętrzny – bądź tylko jego fragment – ulega przemieszczeniu tam, gdzie nie powinien się on znajdować. Najskuteczniejszą metodą postępowania w tym przypadku jest leczenie operacyjne, zwłaszcza metodą Lichtensteina. Na czym ona polega? Na wstępie warto zaznaczyć, że jest to tzw. złoty standard postępowania. Z jednej strony oznacza to, że metodą Lichtensteina operuje się większość chorych z przepukliną pachwinową, a z drugiej – że opracowując nowe techniki radzenia sobie z tym problemem, naukowcy zawsze traktują tę metodę jak punkt odniesienia, jeśli chodzi o skuteczność i bezpieczeństwo pacjenta.

Istota zabiegu

Sama operacja (fachowo: hernioplastyka) polega zasadniczo na odprowadzeniu wypreparowanego worka przepuklinowego z powrotem do jamy brzusznej. Tym, co wyróżnia metodę Lichtensteina, jest sposób zapobiegania możliwym nawrotom dzięki wzmocnieniu tylnej ściany kanału pachwinowego syntetyczną siatką (zwykle wykonaną z polipropylenu jednowłóknowego). Obszar ten często nazywany jest „miejscem obniżonej odporności”, jego osłabienie zaś uchodzi właśnie za podstawową przyczynę tworzenia się przepuklin. Siatkę z tworzywa mocuje się szwami (najlepiej rozpuszczalnymi) lub – to wciąż jeszcze pewna nowość – specjalnym klejem, tak aby na stałe zasłoniła okolicę guzka kości łonowej. Pozwala to utrzymać odsetek nawrotów pooperacyjnych na poziomie zaledwie 0,3 proc. Metoda ta pozwala też na szybszą rekonwalescencję i ograniczenie bólu po zabiegu. Ten ostatni trwa mniej więcej półtorej godziny i może zostać przeprowadzony w znieczuleniu miejscowym. W wielu placówkach, jak choćby w NZOZ Euro-Klinika w Siemianowicach Śląskich, przeprowadza się więc go w ramach tzw. chirurgii jednego dnia – pacjent nie musi zostać poddany hospitalizacji i po 2-3 godzinach od zakończenia procedury zostaje wypisany do domu.

Powrót do zdrowia

Utrzymujące się przez kilka dni po zabiegu dolegliwości bólowe łagodzi się zażywaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych (np. diklofenak, ibuprofen). Przez tydzień nie należy prowadzić pojazdów, a przez mniej więcej sześć tygodni – wykonywać cięższych prac i dźwigać przedmiotów o masie przekraczającej 3-4 kg. Czas powrotu do pełni zdrowia to kwestia indywidualna, z reguły górną granicą są trzy miesiące. Większość codziennych czynności można jednak z powodzeniem podejmować już po upływie 2-3 tygodni.