Jak rozpoznać niedojrzałość emocjonalną u dziecka?

Niedojrzałość emocjonalna to problem, z którym borykają się nie tylko osoby dorosłe. Okazuje się, że można dziś ją zdiagnozować także u dzieci. Trudność w dostrzeżeniu tego schorzenia polega między innymi na tym, że wszystkie inne obszary mogą być świetnie rozwinięte. Nawet mimo prawidłowego rozwoju umysłowego i ruchowego, młody człowiek może się z tym mierzyć.

Dojrzałość emocjonalna – co trzeba wiedzieć?

Jest kilka rodzajów dojrzałości. Jedną z nich jest dojrzałość emocjonalna, zwana niekiedy społeczną. To inne określenie na równowagę psychiczną, czyli na stan, gdy kontroluje się własne emocje, rozumie się uczucia i potrafi reagować adekwatnie do sytuacji. 

Dziecko, nawet radzące sobie w szkole na poziomie dydaktycznym, może mieć problem z rozwojem emocjonalnym. Taka sytuacja bardzo często dotyczy maluchów, które dość późno rozpoczęły interakcję z rówieśnikami lub takie, które były „rozpieszczane” przez rodziców. Na szczęście istnieją sposoby radzenia sobie z taką nieprawidłowością. Jednym z rozwiązań jest terapia psychologiczna dzieci.

Rozwój dojrzałości emocjonalnej można też pobudzać samodzielnie na co dzień. Pomocne będą regularne spotkania w gronie innych dzieci, rodziny, znajomych.

Jak rozpoznać objawy niedojrzałości emocjonalnej?

Istnieje kilka wskazówek tego, że ma się do czynienia z niedojrzałością emocjonalną u dziecka.

Objawami są między innymi:

• agresja,

• drażliwość,

• niecierpliwość i problemy z tzw. odroczoną gratyfikacją,

• częste konflikty z rówieśnikami,

• niekontrolowane wybuchy płaczu z nieuzasadnionego powodu,

• zamykanie się w sobie,

• niewielkie poczucie własnej wartości,

• brak samokontroli,

• uciekanie w świat fantazji.

Oczywiście tych oznak może być jeszcze znacznie więcej.

Jak radzić sobie z niedojrzałością emocjonalną u dziecka?

Trzeba zdawać sobie sprawę z tego, jak ważne jest zapewnienie dziecku odpowiednich warunków do rozwoju. Także tego emocjonalnego. Przede wszystkim, nie bój się prosić o pomoc. Profesjonaliści, na przykład z Pracowni Diagnozy i Terapii Dziecka w Lublinie, mogą wesprzeć dziecko na drodze do bardziej świadomego odczuwania i funkcjonowania społecznego.

Zastanów się również nad swoimi codziennymi nawykami. Czy Twoje dziecko ma przestrzeń do interakcji z innymi? Czy rozmawiasz z nim o emocjach? Czy maluch nie jest przypadkiem świadkiem rodzinnych głośnych konfliktów? Jeśli jesteś rodzicem i zauważasz u swojej pociechy niepokojące objawy, zastanów się, co możesz na to poradzić.