Jak często należy badać wzrok?

Regularne wykonywanie badań wzroku w gabinecie okulistycznym jest bardzo ważne. Oczy są bowiem delikatnym, a jednocześnie niezwykle ważnym organem, który narażony jest na bardzo wiele niebezpieczeństw. Jeżeli uda nam się wcześnie wykryć powstające w nich zmiany chorobowe, będziemy mieć bardzo duże szanse na ich zahamowanie lub nawet odwrócenie. Jak często jednak powinniśmy badać nasz wzrok? Na to pytanie odpowiemy w naszym artykule.

Od czego zależy częstość badania wzroku

Najważniejszym czynnikiem, który bierze się pod uwagę zalecając częstość wykonywania badań okulistycznych, jest wiek pacjenta. Jak tłumaczy nasz rozmówca, lekarz okulista z Centrum Optycznego Optometria Ciborek w Warszawie: U osób młodych nie ma konieczności tak częstego wykonywania badań, jak u osób starszych. Generalnie wiek powyżej 40 lat, uważany jest za czynnik ryzyka, który sprzyja powstawaniu chorób oczu. Nie jest to jednak jedyne kryterium, które powinno się brać pod uwagę. Równie ważne jest bowiem to, czy w przeszłości mieliśmy już jakieś problemy ze wzrokiem, występowały u nas jakieś choroby lub czy mamy jakąś wadę wzroku. Wszystkie te czynniki mają większy lub mniejszy wpływ na to, jak często powinniśmy się badać.

Częstość wykonywania badań okulistycznych w praktyce

W praktyce wygląda to tak, że osoby młode, które nie ukończyły jeszcze tego kluczowego, 40. roku życia, i nigdy nie miały żadnych problemów ze wzrokiem, powinny się zgłaszać na badania kontrolne raz na 2-3 lata. Z kolei osoby starsze oraz te, u których we wcześniejszych badaniach stwierdzono wady wzroku lub choroby oczu, takie badania powinny wykonywać nie rzadziej niż raz na rok lub dwa. W przypadku osób z wadami wzroku jest to istotne ponieważ, okulistyczne badania kontrolne pozwalają sprawdzić, czy ich wada się nie pogłębia lub nie osłabia, dzięki czemu można zmienić moc szkieł korekcyjnych. U osób starszych z kolei, częstsze wykonywanie badań okulistycznych jest ważne, ponieważ pozwalają one na wczesne wykrycie chorób oczu, a pamiętajmy, że najgroźniejsza z nich, czyli jaskra, w początkowym stadium nie daje żadnych objawów, a tylko wtedy jest możliwa do zahamowania lub spowolnienia jej postępu.