Czym się różni igłoterapia od akupunktury?

Choć zarówno w igłoterapii, jak i w akupunkturze wykorzystuje się to samo narzędzie, są to dwa różne zabiegi. W akupunkturze istotna jest stymulacja szlaków energetycznych, które biegną przez całe ciało, w celu przywrócenia ich równowagi. Igłoterapia jest natomiast wykorzystywana w celu leczenia bólu i dysfunkcji narządu ruchu. Przyjrzyjmy się bliżej, czym różni się igłoterapia od akupunktury.

Akupunktura – szkoła leczenia wywodząca się z tradycyjnej medycyny chińskiej

Akupunktura jest ważnym elementem tradycyjnej medycyny chińskiej. Podstawą leczenia jest tutaj spojrzenie na organizm jako całość, w której powiązane części składowe oddziałują na siebie wzajemnie. Sieć energetyczna, z której składa się nasz organizm, jest połączona meridianami, czyli szlakami, którymi przemieszcza się energia qi. Linie te łączą punkty akupunkturowe, których odpowiednia stymulacja może spowodować wzmocnienie albo osłabienie właściwości nadawczych lub odbiorczych, a tym samym zmianę przepływu energii życiowej.

Stymulacja meridianów odbywa się za pomocą sterylnej igły, którą wbija się płytko pod skórę w określonych punktach. Igły w akupunkturze pozostawia się w ciele na dłuższy czas, nawet do 90 minut. Głównym celem tego zabiegu jest przywrócenie równowagi energii w organizmie, co ostatecznie prowadzi do wyleczenia schorzeń, z którymi zmaga się pacjent, przede wszystkim dolegliwości bólowych.

Igłoterapia – nowoczesna metoda leczenia bólu mięśniowo-powięziowego

W igłoterapii stosowanej m.in. w gabinecie fizjoterapii i masażu FizjoNature ze Szczecina również wykorzystuje się sterylne igły, które wbija się w określone miejsca w ciele, a jednocześnie nie tną tkanek. Różnią się one jednak długością od tych do akupunktury, ponieważ nakłucie jest głębsze. Dzięki temu za pomocą igły można oddziaływać na takie struktury anatomiczne jak okostna, dyski wewnątrzstawowe, torebki stawowe, więzozrosty, więzadła i inne.

Igłoterapia jest stosowana przede wszystkim w leczeniu bólu i dysfunkcji narządów ruchu. Igły nie pozostawia się w jednej pozycji: często są one skręcane, a miejsce wkłucia „dziobie” się w celu wywołania skurczów mięśniowych. Wszystko po to, aby podrażnić więzadła, napięte włókna mięśniowe lub twory powięziowe, których być nie powinno. Nakłucie punktów spustowych powoduje ich rozluźnienie, a tym samym zmniejszenie bólu mięśniowo-powięziowego. Jest to złożony proces, który obejmuje wiele reakcji biochemicznych, biomechanicznych oraz neurofizjologicznych i który przynosi ulgę w bólu.