Zabezpieczenie medyczne imprez masowych – zasady

Imprezą masową jest zasadniczo każde wydarzenie o charakterze sportowym, rozrywkowym lub artystycznym, w którym bierze udział więcej niż 300 osób, jeśli zgromadzone są one w jakimś budynku, i więcej niż 1000 osób na stadionie lub terenie otwartym. W tłumie ludzi może dojść do różnego rodzaju zasłabnięć, omdleń, problemów ze strony układu krążenia czy oddechowego, a także pobić. Sprawne udzielenie pomocy w specyficznych warunkach imprezy masowej jest utrudnione, dlatego bardzo ważne, by organizator zadbał o odpowiednie zaplecze medyczne takiego wydarzenia. Warunki, które muszą zostać spełnione, regulują liczne przepisy, przede wszystkim rozporządzenie Ministra Zdrowia z 6 lutego 2012 r. Przedłożenie planu zabezpieczenia imprezy masowej pod kątem medycznym jest jednym z warunków uzyskania pozwolenia na jej organizację.

– Plan taki musi uwzględnić zaangażowanie odpowiedniej liczby osób personelu ratowniczego o stosownych kwalifikacjach, a także wyposażenie ich w określony sprzęt – mówi fachowiec ze Śląskiej Agencji Koncertowej.

Przygotowanie imprezy

Jeśli impreza odbywa się w nietypowej lokalizacji, warto uprzedzić terytorialne jednostki ratownicze o tym fakcie, powiadamiając najlepiej także o przebiegu optymalnych tras dojazdowych na miejsce, w którym ma ona przebiegać. Niezależnie od niego personel medyczny powinien mieć możliwość pozostawania w stałym kontakcie z organizatorem imprezy i służbami informacyjnymi oraz porządkowymi dzięki odpowiednim środkom łączności. W przypadku wydarzeń, w których bierze więcej niż 10 tys. uczestników, zatrudniony musi zostać także doświadczony (min. 5 lat w zadaniach ratownictwa medycznego) koordynator medyczny.

Trzy filary bezpieczeństwa

Zabezpieczenie medyczne imprez masowych opiera się zasadniczo na trzech filarach, jakimi są punkty pomocy medycznej, patrole ratownicze i zespoły wyjazdowe, których zadaniem jest transport do szpitala wymagających tego osób. Istotne też jest należyte opracowanie dróg dojścia do poszkodowanych oraz ich ewakuacji, jak również rozlokowanie punktów i grup ratowniczych.

Punkty pomocy medycznej

Każdy stacjonarny punkt pomocy medycznej (przynajmniej jeden na mniej niż 10 tys. uczestników imprezy i jeden na każde kolejne 50 tys. powyżej tej liczby) musi być obsługiwany przez lekarza oraz przedstawicieli średniego personelu medycznego, tj. ratownika lub pielęgniarkę. Wszyscy oni powinni nosić czerwone kamizelki z białymi napisami określającymi ich funkcje w języku polskim i angielskim. Sam punkt pomocy medycznej również powinien być odpowiednio oznakowany (biały krzyż  na zielonym tle), a także wyposażony w określony we wspomnianym rozporządzeniu sprzęt oraz środki lecznicze i minimum dwa stanowiska do udzielania pomocy.

Patrole ratownicze

Patrole ratownicze też muszą być wyposażone w odpowiedni sprzęt, a ich zadaniem jest udzielanie pierwszej pomocy i transport chorych do punktów stacjonarnych. Zgodnie z wymogami na imprezach liczących do 5 tys. uczestników powinien być jeden patrol, składający się z minimum dwóch uprawnionych co najmniej do udzielania kwalifikowanej pierwszej pomocy osób. Liczniejsze zgromadzenia wymagają zaangażowania jednego takiego patrolu na każde kolejne 10 tys. osób (15 tys. w przypadku imprez powyżej 65 tys. uczestników).

Zespoły wyjazdowe

Zespoły wyjazdowe, które nie są zarazem jednostkami Państwowego Ratownictwa Medycznego, dzielą się na te z lekarzem (ratownictwo medyczne specjalistyczne) i bez niego (ratownictwo podstawowe). Na imprezach do 5 tys. uczestników wystarczy jeden zespół bez lekarza, na większych – do 25 tys. uczestników – wymaga się obecności jednego zespołu z lekarzem i jednego bez. Imprezy liczące pomiędzy 25 tys. a 65 tys. uczestników potrzebują co najmniej jednego zespołu wyjazdowego z lekarzem i dwóch takich zespołów bez lekarza, na każde kolejne rozpoczęte zaś 120 tys. uczestników powinien przypadać jeden zespół niezależnie od tego, czy pracuje w nim lekarz, czy nie. Warto na koniec nadmienić, że zespół wyjazdowy może opuścić teren imprezy masowej tylko wtedy, gdy na jej terenie pozostaje innego rodzaju zabezpieczenie medyczne.