Podstawowe techniki kinesiotapingu

W codziennym życiu jesteśmy narażeni na wiele dolegliwości i schorzeń. Wśród nich można wymienić zwiększone napięcie mięśniowe, obrzęki, czy też niestabilność stawów. Dzięki występowaniu nowoczesnej metody fizjoterapeutycznej, czyli kinesiotapingu można znaleźć rozwiązanie na wiele rodzajów schorzeń. Jest to możliwe przy zastosowaniu odpowiedniej techniki plastrowania kinezjologicznego. Poznaj najważniejsze z nich.

Technika mięśniowa – redukcja bólu mięśniowego

Oklejanie mięśni plastrami techniką mięśniową jest zasadne w sytuacjach, gdy dochodzi do nadmiernie zwiększonego lub zbyt obniżonego napięcia mięśniowego. W przypadku mięśni napiętych stosuje się aplikację hamującą działanie mięśni, co doprowadza do ich rozluźnienia. Z kolei na mięśnie osłabione nakleja się plastry aplikacją wspomagającą, która zwiększa ich napięcie.

Jak tłumaczy pracownik firmy Fizjomix S.C.: ,, Technika mięśniowa jest stosowana najczęściej, ponieważ bardzo wiele osób posiada dolegliwości ze strony mięśni. Codziennymi sytuacjami, które sprzyjają tym dolegliwościom są stres lub nieprawidłowe siedzenie. Mięśnie górnych partii ciała ulegają wówczas napięciu i wtedy warto właśnie skorzystać z plastrów kinezjologicznych, których odpowiednia aplikacja zmniejszy ten ból”.

Technika limfatyczna – redukcja obrzęków i krwiaków

Zadaniem techniki limfatycznej kinesiotapingu jest odprowadzenie nadmiernej ilości płynu (obrzęku), który gromadzi się w uszkodzonych tkankach ciała, a także zmniejszanie lub całkowita likwidacja krwiaków . Przyczyn obrzęków może być wiele - należą do nich urazy, infekcje, zwiększona ciepłota skóry, czy też reumatyzm. Plastry kinezjologiczne powodują unoszenie tkanek, a to z kolei poprawia przepływ krwi i limfy przez naczynia. W przypadku obrzęków taśmy do kinesiotapingu nakleja się metodą wachlarzową lub koszyczkową, w której taśma ma wiele, ułożonych faliście ogonów. Umożliwia to równomierne rozprowadzenie płynu na większej powierzchni ciała, a także wspomaga funkcję naczyń krwionośnych i limfatycznych.

Technika funkcjonalna

W sytuacjach, gdy dochodzi do konieczności ograniczenia lub zwiększenia ruchu w stawie stosuje się technikę korekcyjną. Jej celem jest korygowanie ustawienia poszczególnych części ciała, a co za tym idzie – ich prawidłowego funkcjonowania. Ta aplikacja jest wskazana w takich przypadłościach jak przesunięcie rzepki poza oś stawu, wady postawy, zmniejszenie ruchomości w stawach szyjnych na skutek długotrwałego przyjmowania nieprawidłowej pozycji głowy podczas siedzenia. Odpowiednia aplikacja plastrów pozwala na korekcję ustawienia rzepki, a także kręgów kręgosłupa oraz wspomaga działanie mięśni.